آشیانه سارنگ مامن توست لختی بمان استراحت کن




۱۳۸۸ بهمن ۶, سه‌شنبه

جرم

به قد نابرابربودند
وبه حرص سرهاشان بریده می شد
وجرمشان این بود
که کنارهم هم بودند وهم بسته وهم عهد به پیمان
وچاره ایشان نبود
چنان آفریده شده بودند دستانم
که ازانگشت تهی گشته اند کنون
چرا که قلم را میان جمعشان
پذیرفته بودند به مهر
وباروری
که زبانشان گردد به عصیان
آشوب وشب شکنی
جرمشان
شد

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر