در فرش قرمزی
که در پای نهادنمان بر زمین گستردند
غرق ام هنوز
ودستی می طلبم به نجات
که سر از گریه نخست بر نگرفته ام هنوز
کودک مرده ای بودم کاش
که در پای نهادنمان بر زمین گستردند
غرق ام هنوز
ودستی می طلبم به نجات
که سر از گریه نخست بر نگرفته ام هنوز
کودک مرده ای بودم کاش
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر