شاملو

جهان را که آفرید؟
جهان را ؟
من
آفریدم
به جز آنکه چون من اش انگشتان معجزه گر باشد
که را توان آفرینش این هست
جهان را من آفریدم
جهان را چگونه افریدی؟
چگونه؟
به لطف کودکانه ی اعجاز
به جز آن که روئیتی چو من اش باشد
که را طاقت پاسخ گفتن این است؟
به کرشمه دست بر آورده
جهان را
به الگوی خویش بریدم
مرا اما محرابی نیست
که پرستش من
همه
برخوردار بودن است
مرا بر محرابی کتابی نیست
که زبان من
همه
امکان سرودن است
مرا بر آسمان وزمین
قرار نیست
چرا که مرا
منییتی در کار نیست
نه من ام من
به زبان تو سخن می گویم
ودر تو می گذرم
فرصتی تپنده ام در فاصله ی میلاد ومرگ
تا
معجزه را
امکان عشوه
بر دوام ماند
شاملو