آشیانه سارنگ مامن توست لختی بمان استراحت کن




۱۳۸۹ تیر ۲۸, دوشنبه

خاتر جه م نييم ك شيَعرم وه شه و شووَ نه كردييهديواري تا ديدَار تو
ديو نييه
وه گَه رنه
خه يالَي نييه تا خوليَ بخوه م له خه لَوه تيَ تون و
د لَم بيارمه تواف تيولَت
وه گَه ر نه

ك هه ر به ياني خوا له ي ئه لَاي و
ئيواره
خورِه ي خوه شي ولَاوه كه ي وه بان بالَاي دلَما
وگَه رنه
هه زار په رپووَله ي جوانيَ شيَعرم بالَه و ده م
تا له بان به رزي بالَاي تونا بنووَسن
ئاو ، ئاوات ، ئازادي
ك چه ن ساله زمسانه
شيَعرم له نووك زوانم
- ئه ي زووان به سه –
يه خ به ستييه !
چه ن ساله سيه يي سايه سوار كردييه وه سه رما
چه ن ساله ئاسمان ئه زاباره
سيَ نه سل له دووَاي م نيزانن
كورواس ئه سلي ئاسمان، ئاويه
دووَيه شه و «مه هسا» له م دپرسيا بابا :
“بالَه و گَرتن ياني چه ؟”
وتم دووَيه تم دانيشه كتاو بخوه نه
تا ئه وقه ره بالَات به رزه و بو
ك ده ست بگَه ي تا
چادَر له سه ر ئاسمانا داگَريت .
«مه هسا» نيشت په رِه په رِه بالَا كردن و
منيش وه سه وري له خوه م پرسيم :
راسي شيَعرم وه شه و شووَ نه كردييه؟

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر